“ყველა მოკვდავი ერთ ტყავში ვიბადებით,მაგრამ სანამ გავიზრდებოდეთ,ბედისწერა თავისდა გასართობად ისეთნაირად და იმდენნაირად გვცვლის,თითქოს ცვილისა ვიყოთ და მერე სხვადასხვა გზით გვაგზავნის ერთი დასასრულისკენ – სიკვდილისაკენ:

“იმაზე უარესი არაფერია,როდესაც ადამიანი თანდათანობით რწმუნდება თავის უმაქნისობაში.თუ უცებ დარწმუნდა,ნუ გეშინიათ,მაშინვე დაავიწყდება.მაგრამ თუ ამას მიხვდა ნელ-ნელა,თანდათანობით,მაშინ საქმე ცუდადაა.მაშინ ისე ჩაუჯდება ტვინში,ვეღარავინ აღმოფხვრის და იგი ჩამოხმება,გაფითრდება,დასჩემდება უძილობა,დამნაშავეთა სენი,მაშინ მისი საქმე წასულია”. – (საიდუმლო მკვლელობა ბლანშარის ქუჩაზე)