„თუნდაც ერთხელ მოსყიდული და მოქრთამული მსაჯული ვერასოდეს ვეღარ შეძლებს საქმის მიუკერძოებელ გარჩევას, ვეღარ შეძლებს თამამად და თავისუფლად დაიჭიროს სამართლიანობისა და პატიოსნების მხარე,

“ჩემო ძვირფასო მეგობარო,კაცთათვის უკვე ჩვევად იქცა თავიანთი თანამედროვეებისა და თანამედროვეობის განუსჯელად გმობა.მაგრამ დაფიქრდი: მშვიდობის დღევანდელი საყოველთაო სუფევა ხომ არ არის მაღლად მხედთა აშკარა უკმარისობის მიზეზი,ან უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ,მშვიდობის სუფევა კი არა,იმ მარადიული ომის გრიგალი,რომელიც მოსვენებას არ აძლევს,გამუდმებით ამღვრევს და აბორგებს ჩვენს სურვილებს თუ ქვენა გრძნობებს?