„ადამიანს ისე არავინ ამცირებს, როგორც საკუთარი თავი”.

„არის ზოგიერთი იმისთანა კაცი, რომელსაც მიაჩნია რომ, უიმისოდ არაფერი არ უნდა მოხდეს – ყველგან ცხვირსა ჰყოფს,

„დიადი საქმის შესრულება ძალუძს მხოლოდ იმ ხელებს, რომლებიც თავს ემორჩილებიან”.

„მშობლიური სახლი – ერთადერთი ადგილია, რომლის დავიწყება არ შეიძლება და სადაც, თუ ბედმა არ გიმუხთლა, აუცილებლად უნდა დაბრუნდე, ადრე თუ გვიან”.

„მუცელი უსირცხვილოა, ცხოვრებასავითაა, ვერც სიცარიელეს ითმენს, ვერც სისავსეს. სულ უნდა ავსო და აცარიელო, ავსო და აცარიელო”.

„ქალთა უმრავლესობას კატის ხასიათი აქვს თანდაყოლილი. როცა ეძალები და კუდში დასდევ, გაგირბის და ქარიშხალივით მაშინ მოვა, როცა არვინ უხმობს”.

„ლომიც კი უძლურია ირემთა რემის წინაშე”.

„ბედისწერას ვერც ერთი დარაჯი ვერ დაიჭერს!.. იგი შემოდის ხან თხელი, ვით ღრუბელი, საბურველით და შემოაქვს დოვლათი, წარმატება და ბედნიერება, ხან წვიმის ღრუბელივით მძიმე მოსასხამით და გვიქადის უბედურებას… ბედისწერა! ცხოვრების ქალბატონი! მისი სიყვარული და სიძულვილი თანაბრად საშინელია…”