ამონარიდები მიხეილ კეკელიძის რომანიდან – „ჯვარცმული ქვეყანა”
„ – მე, ქართველი კაცი, სპარსელების გულისთვის ინდოელებმა მომკლეს! გადაეცით ეს ჩემს შვილს და უთხარით: მხოლოდ თავის ქვეყნისთვის მოკვდეს! სხვა სამეფოებისთვის თავის გაწირვას აზრი არა აქვს! იცოდეთ, არავინ დაუფასებს ვაჟკაცობას და გულადობას, არც მისი სიცოცხლე დაენანება ვინმეს, გარდა მამულისა და ოჯახისა!” – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„ბედი ყოველთვის მაშინ როდი უღიმის კაცს, როცა საჭიროა! ის გულგრილად ჩაუვლის გვერდით ცხოვრებისგან გაწამებულთ და თითქოს ამასაც არ სჯერდება, ისედაც თავზარდაცემულს ახალ თავზარსა სცემს!”
* * *
„რწმენა მაშინ არის კარგი, როცა საფუძველი აქვს. ცარიელ ადგილზე აღმოცენებული რწმენა არაფრის მაქნისია”.
* * *
„რანი ვართ? არაფერი! ხის ფოთლები ვართ, შემოდგომაზე დაბლა რომ ცვივა!”
* * *
„რას არ იტყვის კაცის ენა!” – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„ – ვისაც რისკენ აქვს მისწრაფება, ის გზა უნდა დავულოცოთ!”
* * *
„სულ დაპირებები, სულ ნუგეშისცემა, ხელმოსაკიდი კი არაფერი გვაქვს! არსად ჩანს ის ნაკვერჩხალი, რომელიც გაღვივდებოდა და გაგვათბობდა!”
* * *
„სასაყვედურო არაფერი მაქვს, ჩემს მიწაზე ვკვდები!”
* * *
„ – ვაჟკაცების ბედი ასეთია! თბილ საწოლში მხოლოდ ქალაჩუნები კვდებიან!
* * *
„რასაც ღმერთი მოგვცემს, იმით ვიყოთ ძლიერნი!” – (ავტორი გენია.ჯი)