ამონარიდები დავით კვიცარიძის რომანიდან – „მწვანე ქალაქი”
„ენას კბილი უნდა დააჭირო, იმ ენას, რომელიც იმიტომ გიბოძა განგებამ, რომ საკუთარი აზრი საქვეყნოდ არ იბღავლო”. – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„კაცის ბიოგრაფია აკვნიდან იწყება, იწყება გზა, აღმართ-დაღმართი, მიხვეულ-მოხვეული, ფიანდაზით მოფენილი, ნარ-ეკლიანი, სასახელო და სამარცხვინოც, ყველანაირი”.
* * *
„სიხარბე – ადამიანთა თანდაყოლილი ჩვევაა, ყოველ არსებაში მითვლემილ-მიძინებული, სასურველ დროსა და სიგნალს დადარაჯებული”.
* * *
„ვერ ეგუება სიყმაწვილე კიბის დაბალ საფეხურს”.
* * *
„ადამიანს არ აქვს უფლება, უმოქმედოდ, რაიმე ღირებულების შეუქმნელად დააღამოს, მით უმეტეს ჩვენ, ქართველებს, პირდაპირ კანონით უნდა გვეკრძალებოდეს ზურგზე ხელებდაწყობილი ლაყუნი…” – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„უმადურობა ყოვლად დაკარგული ადამიანის თვისებაა”.
* * *
„ყველა სურვილს როდი უწერია განხორციელება, ბევრი ჩვენი სურვილი გვინდა არ გვინდა სურვილად რჩება. ჩვენს ნდომა-არ ნდომაზე, ჩვენს წყურვილ-მონატრებაზე ჩვენივე სურვილებიც არ ირჯებიან, პირიქით, თავიანთ ხუშტურზე დაგვაბორიალებენ”.
* * *
„გაბრაზებული ადამიანი რომ უფრო ცდება, ჩემზე უკეთ მოგეხსენებათ, უთუოდ”.
* * *
„კაცს, კაცურს ამშვენებს, ფასს სდებს და ამაღლებს საკუთარი ბიოგრაფია”.
* * *
„ლუკმა პურისათვის ბრძოლამ ზოგის პატიოსნება შთანთქა და შეიწირა”. – (ავტორი გენია.ჯი)