ამონარიდები თეიმურაზ ლანჩავას მოთხრობებიდან…

„არსებობს მიუწვდომელი, ზეციური სიყვარული, ისეთი, კაბის ჩამოღლეტითა და ხვევნა-კოცნით რომ არ მთავრდება”. – (მოწმე) – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ – ასე ყოფილა ცხოვრება: თავდაღმართში მიგორავ, აღმართში მიბობღავ.

- ქვევით დაშვებას და დაგორებას, მაინც სიმაღლისაკენ ბობღვას ვარჩევდი”. – (ცაზე მთვარე ჩახჩახებდა…)

* * *

„საწუთროს ბოლომდე გაუხარებია ვინმე? გინახავთ კაცი კმაყოფილი მიბარებოდა სამარეს და სიკვდილის წინ ეთქვა, გამაძღარი მივდივარ, აღარაფერი მინდა აქაურიო? არა”. – (ღრჯუ)

* * *

„ – ყველას თავისი თვალები აქვს, კოტე. ყველა ისე ხედავს, როგორც გული კარნახობს”. – (ყვავილები)

* * *

„ჭრელი რომაა, იმიტომაა ქვეყანა საინტერესო. ფერები რომ არ მოეგონა განგებას, რა იქნებოდა ქვეყნიერება, თუნდაც მარტო მწვანედ შემოსილი”. – (უძლეველობა) – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ – სიყვარული ყველგან შეაღწევს, დადუ!” – (უძლეველობა)

* * *

„ – ეჰ, შვილოსა, კარგია სწავლა, მაგრამ ქვეყანას მიწის მუშაც სჭირდება. მშიერ კუჭს გლეხის ნაოფლარ-ნასიმწარევი შველის”. – (მოწმე)

* * *

„ყველას თავისი ღმერთი პატრონობს”. – (ცაზე მთვარე ჩახჩახებდა…)

* * *

„შენს დარდს სხვა არ უნდა შესწირო”. – (უძლეველობა)

* * *

„ღვინოა დუმილის მკურნალი”. – (სამშობლო) – (ავტორი გენია.ჯი)

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>