ამონარიდები ჯემალ ქარჩხაძის რომანიდან – „ზებულონი”
„კაცი სწორედ იმაზე ლაპარაკობს ყველაზე მეტი გატაცებით, რაც თავად არა აქვს. ღატაკს ოქრო-ვერცხლზე უყვარს ლაპარაკი, გულნამცეცას – დიდსულოვნებაზე, ლაჩარს – სიმამაცეზე”. – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„ქართველებმა ბევრი ისეთი რამ იციან, რომ, რაც არ იციან, ისიც შეუძლიათ ამოჩხრიკონ”.
* * *
„წუთისოფელი ხანმოკლეა. მარტო ცოდვის დადებას ვასწრებთ. სიკეთის ქმნისთვის დრო აღარ გვრჩება…”
* * *
„ქვეყანა განა ვაშლია, რომ პირდაპირ გულში მატლი, როგორც კაცს უჩნდება! ქვეყანას მატლი გარედან ეხვევა და, როგორც კომბოსტოს, პირველად დიდ-დიდი ფურცლები ულპება, რომლებიც გამოსაჩენზეა. გულში გვიან აღწევს”.
* * *
„ამილახვრის ძაღლს ამილახვრის ალღო ექნება”. – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
„ – ნეტა კაცი რად ღალატობს, შალვავ, ქვეყანას?…”
* * *
„კაცი რაკი დაიბადება, უნდა მოკვდეს კიდეც. ზოგი ადრე მოკვდება, ზოგი გვიან, ზოგი თავისით მოკვდება და ზოგს სხვა მოკლავს!”
* * *
„ჩვენი მიწა-წყალი მცირეა და გამუდმებული დარაჯობა სჭირდება. პატარა ქვეყანა დიდი სატკივარია. ჩვენი ქვეყანა კი იმდენად პატარაა, ხელები რომ გაშალო, თავ-ბოლოს მიწვდები. ასეთ ქვეყანას სხეულივით უნდა გრძნობდე და, როცა შენს მიწაზე უცხო მოძალადე დადის, ისე უნდა გტკიოდეს, თითქოს შენს სხეულზე დადიოდეს და შენს სხეულს თელავდეს”.
* * *
„ჩანს სიცოცხლე უფრო დიდი სასჯელი ყოფილა, ვიდრე სიკვდილი”.
* * *
„ქართველობა ჩვენი ხმალია და ქრისტიანობა – ჩვენი ფარი”. – (ავტორი გენია.ჯი)