ამონარიდები ივანე ტურგენევის რომანიდან – „წინადღით”

„ – იყო დრო, როდესაც ქალიშვილები ნებას არ აძლევდნენ თავის თავს, რომ ზემოდან ეცქირათ თავისი მშობლებისათვის, როდესაც ურჩები ცახცახებდნენ მშობლის ძალაუფლების წინაშე; ეს დრო წავიდა, სამწუხაროდ; ყოველ შემთხვევაში, ასე ჰგონიათ ზოგიერთებს”. – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„ნეტავ როგორ არის, რომ ადამიანები ცოცხლები რჩებიან, როცა საყვარელი ადამიანი უკვდებათ”.

* * *

„ზოგიერთმა ჯერ კიდევ არ იცის, რომ ბედნიერებისგანაც შეიძლება იტირო”.

* * *

„ – მე და შენ, ძმაო, ფუფუნებით ცხოვრებას შეჩვეული ადამიანები არა ვართ, არც არისტოკრატები, არც ბედისა და ბუნების ნებიერნი ვართ ჩვენ, და ასე გასინჯე, არც მოწამენი, – ჩვენ ვართ მშრომელნი, მშრომელნი და ისევ მშრომელნი. მაშ, აიფარე შენი ტყავის ფეშტემალი, მშრომელო, დადექი შენს დაზგასთან, შენს ჩაბნელებულ სახელოსნოში! მზე კი, დაე, სხვებისთვის ელვარებდეს!”

* * *

„ჭკუის ძალის დატანება კარგია, მაგრამ განსაზღვრულ დრომდე, განსაზღვრულ ასაკამდე”. – (ავტორი გენია.ჯი)

* * *

„შეუძლებელია იყო ვაჟკაცი, მებრძოლი და იმავე დროს დარჩე თვინიერი და რბილი”.

* * *

„ – გაზეთების მიხედვით ომი აუცილებელია”.

* * *

„ცხოვრება ტლანქია!”

* * *

„ჩვენს ყრუ ცხოვრებაშიც არის საკუთარი სიამაყე და საკუთარი ბედნიერება!”

* * *

„არ შეიძლება მხოლოდ საკუთარი თავის სწამდეს კაცს”. – (ავტორი გენია.ჯი)

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>