Tag Archives: ამონარიდები როსტომ ბეჟანიშვილის მოთხრობიდან – „ჩვენი უკანასკნელი თამაში”
ამონარიდები როსტომ ბეჟანიშვილის რომანიდან – „ჯარისკაცის ბედი”
„მშობლის თვალი ქორივითაა, რა გააძღებს. სხვა ყველაფერში მშიერიც რომ იყოს, კმაყოფილია მშობელი, ოღონდ მეტი ლუკმა შეაჭამოს შვილსა… ერთშია გაუმაძღარი – შვილის სიყვარულში. არც დაიძრახება”…
ამონარიდები როსტომ ბეჟანიშვილის რომანიდან – „ჯარისკაცის ბედი”
„ადამიანები უხსოვარი დროიდან ზეცის ზემოქმედებას განიცდიდნენ. ყველაფერი, რისი განდიდებაც უნდოდათ, ცაში აჰქონდათ. მიწისძვრა და ვულკანი რომ ისეთი ხშირი იყოს, როგორც წვიმა და მეხთატეხა, უეჭველია, ადამიანები ღმერთს ზეციდან მიწაში ჩაიტანდნენ…”
ამონარიდები როსტომ ბეჟანიშვილის რომანიდან – „ჩვენი უკანასკნელი თამაში”
„ოთახში დედა შემოვიდა. ზედ არ მიყურებს. გამოცდილებით ვიცი, ეს უკვე გაბრაზების ნიშანია.