„სიკვდილით დასასჯელი!

აბა,ვითომ რათ არაო? ადამიანნი,არ მახსოვს,რომელ წიგნში ამოვიკითხე,სადაც კარგად თქმული ამაზე მეტი არა იყო რა,ადამიანნი თავის ბოლომოუღებელ ზრუნვებით ყველანი სიკვდილგადაწყვეტილნი არიან.მაშ ჩემ მდგომარეობაში რაღა იგეთი განსხვავებაა?

„ღვინო მწყურია,რომ სიცოცხლე დავივიწყო! არ ვიცი,სწორედ,ვისი გამოგონილია სიცოცხლე,მაგრამ საზიზღარი კი არის! წამიერია და გროშად არა ღირს! კისერს მოიტეხს,ვინც ცოცხალია! სიცოცხლე სურათია მიმზიდველი და თან შხამიანი.ბედნიერება – ძველი ჩარჩოა,მარტო ერთ მხარეს შეღებილი.

“რამდენიც არ უნდა ეცადოთ,ბრბოს დიდი ნაწილის,ესე იგი,”ხალხთა უმრავლესობის” ბედი ყოველთვის საცოდავი,უკუღმართი და სევდიანია.მათი ხვედრი მძიმე შრომაა,გამუდმებული ტვირთის ზიდვა ზურგით,მხრებით თუ ხელებით.