“დიდი ხნის ულაპარაკობამ,როგორც აზრით,ისე სიტყვითაც,ერთმანეთს დაგვაშორა.ერთი-ერთმანეთის სიტყვას ყური გადავაჩვიეთ: შენ ჩემი სიტყვა ან სულ არ გესმის, და თუ გესმის,შენებურად გესმის,მე კიდევ შენი სიტყვა ჩემებურად მესმის.

“იქნება არ დაიჯეროთ და ერთი საოცარი,უცნაური სენი დამჩემდა.ამბობენ,ეს სენი მარტო მე არა მჭირს.თურმე ნუ იტყვით,ყველას,ვისაც ჭკუასთან რაიმე საქმე აქვს,იმათაც ის ემართებათ,რაც მე.

“მეთვრამეტე საუკუნის ვაი-ვაგლახმა და მეცხრამეტის პირველ წლების წეწვა-გლეჯამ ჩვენი ერი მოჰღალა,ქანცი გაუწყვიტა,თავის-თავის იმედი დააკარგვინა.როცა შემთხვევა მიეცა,თავი თითქოს მოსვენებას მისცა: