„სამუდამოდ წავიდა. დაიკარგა. ეს საშინელებაა. თავზარდამცემად მძიმე ასატანია; სამუდამო განშორება იგივეა, რაც ცოცხალი ადამიანის დამარხვა”.

„არიან სუფთა გულის უბრალო ადამიანები, „შეუმჩნეველნი” და „პატარები”, მაგრამ მათ უზარმაზარი გული აქვთ. სწორედ ისინი ამშვენებენ ცხოვრებას. რადგან ისინი იტევენ ყველაფერს, რაც კი კაცობრიობაში საუკეთესოა – სიკეთეს, უბრალოებას, ნდობას”.

„როცა ღამით სევდინად და გულსაკლავად ყმუიან მგლები, შენს სულს, ადამიანო, რატომღაც აკრთობს ეს გულახდილი და პირდაპირი განცხადება: „მე ვარ! მე ვარო!