Category Archives: სხვა
ჯუზეპე ვერდის “სიცოცხლის უკანასკნელი წუთები”
1900 წლის ზაფხულში გაეტანო ბრეშიმ რევოლვერის ორი გასროლით მონცაში მოკლა უმბერტო I.დედოფალმა მარგარეტმა “ლოცვა” გამოაქვეყნა ქმრის ხსოვნის პატივსაცემად.ჯუზეპე ვერდი ღელავდა.უნდოდა,ამაზე მუსიკა დაეწერა.რამდენიმე ნოტი დაწერა,მაგრამ ხელი და ფანტაზია აღარ ემორჩილებოდა.
ეზოპეს იგავ-არაკი – “თიკანი და მგელი”
თიკანი ბანზე წამოსკუბებულიყო,მგელს დასცინოდა და თავზე ქოქოლას აყრიდა.
სტივენ პოლ ჯობსის ნააზრევი…
1. „ცხოვრებაში ბევრი რამ გავაკეთე, რის გამოც ახლა მრცხვენია, მე მივატოვე გოგონა, რომელიც ჩემგან იყო ფეხმძიმედ, თუმცა არ ჩამიდენია ისეთი ცოდვები, რაზეც ხმამაღლა ლაპარაკი არ შემიძლია”.
სუნ ძი
სუნ ძი – დაიბადა ძვ.წ.აღ-ით 544 წელს,ჩიუციუსა და ჯანგოს პერიოდის ჩინეთის,ერთ-ერთ უძველეს ციის სამეფოში.იგი წარმოადგენდა იმ უდიდეს ჩინელ სამხედრო თეორიტიკოსს,მხედართმთავარს,მოაზროვნესა და მწერალს,რომელიც ავტორია საყოველთაოდ ცნობილი სამხედრო თეორიის ტრაქტატისა – “ომის ხელოვნება”.
“გალაკტიონის ჩანაწერებიდან”
“ჩემი ტვინი დაიღალა გამოცანებით,ჩემი სხეული დაიღალა სიცოცხლით,იდეა სიკვდილის,რომელიც განადგურებას ნიშნავს,ჩემთვის ტკბილია.მე მიხარია,რომ ჩემივე საკუთარი ნებით შემიძლია შევაჩერო ეს მოუსვენარი გულის ცემა,ეს აღელვებული და მხურვალე სისხლი,ეს მტანჯველი ტკივილები ნერვების.
იაკობ გოგებაშვილის შესახებ წერდნენ…
“იაკობ გოგებაშვილი ღირსია,რომ ქართველმა ხალხმა სიცოცხლეშივე ძეგლი დაუდგას”.
ვახტანგ VI “სიბრძნე მალაღობელში” – პლატონის შესახებ წერდა…
“პლატონ ბრძენია,ბრძენია,ქვეყანით აფონელია,
მოწაფე იყო სოგრატის,სიბრძნეთა შიგან მრთელია;
ექვთიმე თაყაიშვილი – “ეპიზოდი”
“საქართველოს მეჭურჭლეთუხუცესი” და “წმინდა ექვთიმე ღვთისკაცი”,სამშობლოში ემიგრაციიდან დაბრუნების (1945 წლის 11 აპრილს) შემდეგ წერდა:
მემედ აბაშიძის მოსაზრებები…
“…ვინმე ვარდის კონითა რომ შეჰხებოდა ილიას,ესეც არ ეპატიებოდა!… მტრებზედ შესატევი იარაღი იხმარებოდა განა სამშობლოს საუკეთესო შვილზედ? …ამისთანა სულმნათ მოღვაწეებს სხვა განათლებულ ქვეყნებში სიცოცხლეშივე ძეგლ უდგამენ,ხელთ ატარებენ და სულში ისმენ”.
ლი კუან იუ – “ეპიზოდი”
სინგაპურის რესპუბლიკის ყოფილი პრემიერ-მინისტრი (1959-1990 წლებში) და სინგაპურის “ეკონომიკური სასწაულის” სულისჩამდგმელი - ლი კუან იუ წერდა: