1. ”ომისა და მშვიდობის საკითხებს საღი გონება კი არ წყვეტს,არამედ კულისებში მიმალული და ძალზე საეჭვო ზნეობის მქონე გონებაშეზღუდული ადამიანები, და ყოველდღე ხელახლა ვრწმუნდებით,რომ საჭოჭმანო,ხოლო ხშირად კი მზაკვრულ პოლიტიკურ თამაშს,რომელსაც ხალხები ჯერაც გულუბრყვილოდ ანდობენ თავიანთ შვილებსა და მყობადს,

1. “კაცთა მოდგმამ ცოტა რამ შეიგნო.კაცობრიობა ისევ დგას მარადიული დილემის წინაშე: იუდა საშოვარზეა გადაგებული,მაცხცოვრის სახელი ისევ სალოცავად ან საკიცხავად აქვთ ადამიანებს,სიმონ კვირინელი ისევ ეზიდება ჯვარს,ისევ მოისმის ლურსმანზე ჩაქუჩის ხათქუნი,ჯვარცმა გრძელდება,ხელისბანაც ისევ გრძელდება;

1. “სინდისი ადამიანს სწორედ აგულჩვილებს,ალაჩრებს: კაცს ისე ვერა მოუპარავს-რა,რომ მაშინვე ბრალი არ გამოუმჟღავნდეს; ფიცს რომ აპირებდეს,ის ყანყრატოში მისწვდება; მეზობლის ცოლს ისე ვერ გაუარშიყდება,რომ იმან ქვეყანას არ მოსდოს.სინდისი მორცხვი,გაუბედავი აჩრდილია; ადამიანს გულს უღელვებს და ყველგან გზაზედ წინ ეხიდება”. – უილიამ შექსპირი

1. “არასოდეს არ დავიჯერებ,რომ ღვთაებრივს ეზიარება ის,ვისაც ეშინია მიწიერი ტანჯვისა”. – ჯორდანო ბრუნო

1. ”ცრემლო! შენ ალამაზებ მწუხარებით დათუთქულ სახეს,ადამის მოდგმაში თვით უმახინჯეს კაციშვილისას,

1. “თუ ჩემში არ არის გენია – ეს იმას ნიშნავს,რომ დაღუპული ვარ!” – ონორე დე ბალზაკი

1. ”რაც მეტად მიეცემით ცივ ანგარიშიანობას,მით უფრო შორს წახვალთ.ქალებს და კაცებს ისე უყურეთ,როგორც ფოსტის ჯახრაკა ცხენებს,რომელთაც თქვენ უახლოეს სადგურამდე იყენებთ… იმასაც ნახავთ,რომ ჩვენი საზოგადოება ჩერჩეტებისა და არამზადებისაგან შედგება… ზარბაზანის ტყვიასავით უნდა გაიკვლიოთ გზა ამ ბრბოში ან ჭირის ბაცილასავით შეძვრეთ მასში.პატიოსნებას სარგებლობა არ მოაქვს…” – ბოსეანი

1. ”ღარიბი რომ ხარ,ეს ძალზე უსიამოვნო რამ არის.ღარიბიც რომ ხარ და კეთილიც – ეს უარესია,ხოლო როცა კეთილი ხარ,ღარიბიც და სილამაზეც გიყვარს,ეს უკვე სამმაგი უბედურებაა”. – მიხეილ ჯავახიშვილი

1. “ეტყობა,ადამიანმა აკვნიდანვე უნდა ისწავლოს საკუთარი თავის შეცნობა,გაანალიზოს მხნეობისა და მოშვებულობის მიზეზი,სატკივარი თუ კარგი გუნება-განწყობილება.შეიცნო თავი შენი,ისევე დიდად მნიშვნელოვანია,

1. “ბავშვობაში ღმერთს ველოსიპედს შევთხოვდი.მოგვიანებით,გავიგე,რომ ღმერთი სხვაგვარად მუშაობს.შემდეგ ველოსიპედი მოვიპარე და ღმერთს პატიებას შევთხოვდი”. – ალფონს გაბრიელ “ალ” კაპონე