1. “ადამიანი,რომელიც ღმერთებს უყვართ,ადრე კვდება! ყველაზე ბედნიერი ის არის,ვინც იქით დაბრუნებას,საიდანაც მოსულა,მანამ ისწრაფის,სანამ არც ცხოვრების სიმწარე განუცდია,არც მზის,წყლის,ღრუბლების და ცეცხლის სილამაზის ცქერა მოწყენია.

1. “ის,ვისაც შენ მონას უწოდებ,შენივე მშობელი თესლისგან იღებს დასაბამს.ის შენთან ერთად ცხოვრობს ერთი და იგივე ცის ქვეშ და ერთი და იგივე ჰაერით სუნთქავს… და შენ ისევე შეგიძლია თავისუფალ კაცად თვლიდე,როგორც მას შეუძლია მონად გთვლიდეს შენ…

1. “ლატაკიაში პაექრობდნენ ქრისტე და მუჰამედი.ეს ზარებს არისხებს,ხოლო ის მინარეთიდან გაჰკივის.

თვითეული თავის რწმენას ადიდებს და კაცი ვერ გაიგებს,რომელია მათ შორის მართალი”. - აბუ-ლ-ალა-მაარი

1. ”მეფეებს არ უყვართ მათი სისუსტის მოწმენი,ხოლო ბუნებით დესპოტთ – ისეთი მრჩეველნი,ვინც თუნდაც ერთხელ მათზე ჭკვიანი გამომდგარა”. – შტეფან ცვაიგი

1. ”ომისა და მშვიდობის საკითხებს საღი გონება კი არ წყვეტს,არამედ კულისებში მიმალული და ძალზე საეჭვო ზნეობის მქონე გონებაშეზღუდული ადამიანები, და ყოველდღე ხელახლა ვრწმუნდებით,რომ საჭოჭმანო,ხოლო ხშირად კი მზაკვრულ პოლიტიკურ თამაშს,რომელსაც ხალხები ჯერაც გულუბრყვილოდ ანდობენ თავიანთ შვილებსა და მყობადს,

1. “კაცთა მოდგმამ ცოტა რამ შეიგნო.კაცობრიობა ისევ დგას მარადიული დილემის წინაშე: იუდა საშოვარზეა გადაგებული,მაცხცოვრის სახელი ისევ სალოცავად ან საკიცხავად აქვთ ადამიანებს,სიმონ კვირინელი ისევ ეზიდება ჯვარს,ისევ მოისმის ლურსმანზე ჩაქუჩის ხათქუნი,ჯვარცმა გრძელდება,ხელისბანაც ისევ გრძელდება;

1. “სინდისი ადამიანს სწორედ აგულჩვილებს,ალაჩრებს: კაცს ისე ვერა მოუპარავს-რა,რომ მაშინვე ბრალი არ გამოუმჟღავნდეს; ფიცს რომ აპირებდეს,ის ყანყრატოში მისწვდება; მეზობლის ცოლს ისე ვერ გაუარშიყდება,რომ იმან ქვეყანას არ მოსდოს.სინდისი მორცხვი,გაუბედავი აჩრდილია; ადამიანს გულს უღელვებს და ყველგან გზაზედ წინ ეხიდება”. – უილიამ შექსპირი

1. “არასოდეს არ დავიჯერებ,რომ ღვთაებრივს ეზიარება ის,ვისაც ეშინია მიწიერი ტანჯვისა”. – ჯორდანო ბრუნო

1. ”ცრემლო! შენ ალამაზებ მწუხარებით დათუთქულ სახეს,ადამის მოდგმაში თვით უმახინჯეს კაციშვილისას,

1. “თუ ჩემში არ არის გენია – ეს იმას ნიშნავს,რომ დაღუპული ვარ!” – ონორე დე ბალზაკი