Tag Archives: ამონარიდი თეიმურაზ ლანჩავას მოთხრობიდან – „სევდა”

ამონარიდი თეიმურაზ ლანჩავას მოთხრობიდან – „ვიღაც იძახდა ჭიშკართან”

„ – ჩემი სახწორი და საქმიანობა კარგად მოგეხსენებათ.

ამონარიდი თეიმურაზ ლანჩავას მოთხრობიდან – „ქათქათა პერანგი”

„ – ისე, კაცმა რომ თქვას, რა მოხდა, რა დაშავდა იმით, რომ კაცმა გული გადააყოლოს, თავის სითბო პაწია სხვასაც უზიაროს და ამქვეყნისაკენ გული შემოუბრუნოს. აჰა, თვითონ სახელწოდებას დააკვირდით, ბატონო: „სა-ყვა-რე-ლი”.

ამონარიდი თეიმურაზ ლანჩავას მოთხრობიდან – „ცაზე მთვარე ჩახჩახებდა…”

„ – შარშან ამ დროს კაცი გადავარჩინე დახრჩობას, ვდურთე თავი აქაფებულ წყალში, შევები ტალღებს და გარუმბული გამოვათრიე სანაპიროზე. რომ მოსულიერდა, ვინ მომავლინა მეორედო, – იკითხა.

ამონარიდი თეიმურაზ ლანჩავას მოთხრობიდან – „სევდა”

„ – ღიღინი, პატივცემულო გრიგოლ, სიმღერა არაა და მითუმეტეს, ჩაგუდული ღიღინი. იგი შინაგანი სევდის, ან კიდევ, სიხარულის გამოხატულებაა, ამოოხრებას, ამოფრქვევას უფრო ნიშნავს და საერთოდ…