Tag Archives: მუხრან მაჭავარიანის ლექსები

მუხრან მაჭავარიანი – „XVIII საუკუნე”

საბრალო საქართველო, ობოლი ბავშვივით,

გამვლელს და გამომვლელს მუხლებზე ეხვეოდა:

მუხრან მაჭავარიანი – „ღმერთო,მიცოცხლე მეგობრები!”

ღმერთო,

მიცოცხლე მეგობრები,

მუხრან მაჭავარიანი – „ღაღადისი ილიასი”

ალღო,მითხარი,ქართველთანი როგორ ვიწამო?!

მითხარ,როდემდე ავარიდო თვალი წიწამურს?!

მუხრან მაჭავარიანი – “ამგვარს არ ველოდი მე ღალატს”

ამგვარს არ ველოდი მე ღალატს, -

ურიცხვი ვიწვნიე ბლიკვი;

მუხრან მაჭავარიანი – “ვიპოვით?!”

ძმითა ხარ მთვრალი!

ძმობა ჩემგან გინდა რაშიღა!