„ჩვენი სული ბავშვების მიერ კუბიკებივით აგებულ ხუხულას ჰგავს. ყველა, ვინც კი გვხვდება, თითო კუბიკს მაინც ადებს ზედ, ანდა, პირიქით, მიაქვს.

„სპარტაკ ბაღაშვილმა დამარცხებული სარდლის ღიმილით და ბიბლიური ხმით, რომელშიც შეერთებულია უდაბნოში მბრდღვინავი ქარისა და ეკლესიაში ჩამორეკილი ზარის ხმა, თქვა:

“ვწევარ თუ ვდგავარ,ვზივარ თუ დავდივარ,დღეა თუ ღამეა,თვით ძილშიაც კი,ვიღაცებს ვეკამათები ჩემი ქვეყნისა და ხალხის ავ-კარგზე.აი,რა არის მიზეზი,რომ ცოტას ვწერ.აი,რა არის მიზეზი,რომ საშინლად ვიღლები.ეს იქნება მიზეზი ჩემი აღსასრულისაც.სადღაც უთუოდ გასკდება გული”.

1. „თუ ვინმე მომერევა – მომერევა ცრემლით”.