ყველაზე მეტად, რაც განსაკუთრებულ აღშფოთებას იწვევდა „მარადიული ქალაქის” მკვიდრებში, რომის სულით თახსირი იმპერატორის – ჰელიოგაბალუსის (204-222 წლები) მიერ წარმოებული საკადრო პოლიტიკა გახლდათ.

ნერონის, კალიგულას, კარაკალასა და კომოდუსისაგან განსხვავებით, რომის ოდიოზური თვისებებით სახელგანთქმული იმპერატორის – ჰელიოგაბალუსის (203-222 წლები) სახელი,

რომის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე ოდიოზური და გარყვნილი თვისებებით გამორჩეული იმპერატორი სევერუსების დინასტიიდან – ჰელიოგაბალუსი (204-222 წლები),რომელიც ერთობ ამაყობდა იმით,რომ არც ერთ რომაელ ქალს არ გააჩნდა იმდენი საყვარელი მამაკაცი,რამდენიც მას,”ყვავილების მეფის” – ვარდების მიმართ განსაკუთრებულ დამოკიდებულებას იჩენდა.