„მეტად ძნელია ადამიანი სიკვდილს გადაარჩინო, თუ მას სიცოცხლე მოსძულებია”.

„რა მნიშვნელობა აქვს ხნოვანებას. სისულელე არ არის! მართალია, ზოგნი ორმოცდაათი წლის ასაკში იფიტებიან, მთლად ძაბუნდებიან, მაგრამ არიან ისეთებიც, ოთხმოცი წლისაც რომ მაგრად დგანან, როგორც ძველი ციხე, და ჭკუაც მრავალ ახალგაზრდაზე უკეთ უჭრით”.

„არავის ჰყოფნის დრო თავისი შრომის დასამთავრებლად”.

„თუ ადამიანს ბედი სწყალობს, მისი წარსული ყოველთვის გამართლებულია”.

“სიკვდილი სახუმარო საქმე არაა,იგი ჩვენთვის დიდი სატანჯველია და სხვასაც ადვილად არ უნდა გადავუწყვიტოთ ბრაზით დაბრმავებულებმა”.