„იშვიათად უბოძებენ ღმერთები მოკვდავს ერთ უკვდავ საქმეზე მეტს”.

„რა სჭირს ადამიანს? რა შეაყოლა ღმერთმა ტალახს ამისთანა მოურჩენელი? – ფიქრობს, ჩურჩულებს, ყვირის იგი, ესკულაპეს შთამომავალი, მამლის სიფხიზლის, გველის სიბრძნისა და კვერთხის სიმტკიცის მპყრობელი, რისი არ მნახველი,

„მიატოვე ის, რაც ეჭვს იწვევს, იმისათვის, რაც უეჭველია”.

„ოდესღაც ალბათ ბურბონიც მდაბიო იყო”.

„ადამიანს ახასიათებს ხოლმე ცხოვრება გარეული ნადირის კანონით: ერევი? – დაგლიჯე!”

„არ შეიძლება ბედს ზურგი შეაქციო! თვითონ უნდა გამოეკიდო, ქეჩოში სწვდე, წამოაქციო და მუხლი დააჭირო მკერდზე… აი, ასე უნდა ეწიო ბედს!..”