Category Archives: ფრაზეოლოგია

ფრაზეოლოგია „ომის” შესახებ…

„ხშირად მეკითხებიან ხოლმე: „რატომ, რისთვის ვიბრძვით?” – მე შემიძლია გიპასუხოთ: „შევწყვიტოთ ბრძოლა და მაშინ მიხვდებით”. – უინსტონ ჩერჩილი

ჯემალ ჩახავა წერდა…

„ნუ მენახოს საქართველო, მშობელი ხალხი უსიმღერებოდ, უსიცილოდ და უცრემლებოდ, რადგან ეს ყველა ნაწილია ცხოვრების ჩვენის”…

ჯემალ ჩახავა წერდა…

„თვით უკვდავებაც არ არსებობს – უსაქართველოდ!”

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„წარბს კი არადა, კაცის ენას აღარ დაეჯერება დღეს”.

ოთარ ჭილაძე წერდა…

„მთავარი უდანაშაულობაა და არა – უდანაშაულობის დამტკიცება”.

გრიგოლ ჩიქოვანი წერდა…

„ჩემი ჭკუა და გონება რა მოსატანია ხალხის ჭკუასთან და გონებასთან”.

ჯემალ ქარჩხაძე წერდა…

„ადამიანმა, რა გზასაც არ უნდა ადგეს, მშვენივრად იცის, კარგი რა არის და ცუდი რა არის”.

ივანე ურჯუმელაშვილი წერდა…

„ეჰ, ჯერ კაცი არ მინახავს, ვისაც შექება, სულ ერთია იმსახურებს თუ არა, არ სიამოვნებდეს, სიმართლედ არ მიაჩნდეს!”

ტარიელ ჭანტურია წერდა…

„მხოლოდ ზოგიერთს შეუძლია ქალის სიყვარული, სამაგიეროდ შეუძლია ღალატი ყველას!”

ივანე ურჯუმელაშვილი წერდა…

„საუკუნეების ქარტეხილებში მოძალადე მტერთან ბრძოლაში ნადგურდებოდა ჩვენი ერი! და თუ გადავრჩით, არ გადავშენდით, მრავალშვილიან ქართველ დედას უნდა ვუმადლოდეთ!”