„ – არა, ვერ არის ალბათ, ეს ბუნება აწყობილი კარგად, თორემ, გაათავე შენი საქმე კაცმა, ემსახურე ქვეყანას და ხალხს, დაზარდე შვილები, მიეცი გზა და წადი! რაღას ებლანდები ფეხებში სხვას. რიღასი მაქნისი ხარ ვითომ… მაგრამ ტკბილია ეს ოხერი სული და რა ვქნათ.” – (სტეფანე პაპას ზიზიები)

„უღრანია ადამიანის გული და, ვინ რა იცის, რომელ კუნჭულში რას ჩამარხავს…”

„ცხოვრებაში ხშირად ხდება, არც თქმის უფლება გაქვს კაცს და არც უთქმელობისა. ხარ ასე ყოველმხრივ უფლებააყრილი”.

„კარში გასული ქალი, ვინ იცის, ვის არ გადააწყდება გზაზე…”