„სირცხვილი – სინდისის მაჩვენებელია!”

„მე მხოლოდ იმის მეშინია, რაც არ ვიცი”.

წუთისოფელი რასაც მოგვცემდა,

ჩვენ გავიყოფდით თანაბრად მუდამ.

„მე მძულს ცივი გულის ადამიანი და მისი ერთადერთი ანგარიში, ჯერ მე და მერე სხვაო!”

„მიწის სიყვარული სასწორზე არ აიწონება, არშინით არ გაიზომება და არც კანონში ჩაეტევა, როგორც კვირტიდან გამოსული ნაყოფი იმავე კვირტში ვერ ჩაეტევა”.

„ძველი ქართველები ხშირად იტყოდნენ: ამ ცოდვილ წუთისოფელში არის ერთი რამ განძი, რასაც ჟანგი და ობი არ ეკიდება, ცეცხლში არ იწვის, წყალში არ იძირება და ხმალი ვერას აკლებს,

„რა წესია, ქელეხი ქორწილს დაამსგავსო, – შვიდასი კაცი რომ დაეტევა, მაინცდამაინც იმოდენა კარავი დადგა და ხალხი ღვინოში ჩაახრჩო. ყველაფერი ეს მეტად ბუნებრივად მიდის ისეთ მკრეხელობამდე,

„სიტყვის სიკვდილი კაცის სიკვდილივით არის. ეს უნდა გვახსოვდეს მუდამ და ასე უდარდელად,

“ყველაზე დიდი მეცნიერები მხოლოდ ერთ რამეში ეჯიბრებიან ერთმანეთს: ვინ უფრო მალე გამოიგონებს ისეთ იარაღს,რაც შეიძლება მეტი ადამიანი რომ გააქროს ამ ქვეყნიდან.ეს არის წინსვლა,კულტურა,განათლება?!