“საერთოდ,სულიერ ცხოვრებას მივსდევ,მორწმუნე გახლავართ,მაგრამ არა თავგადაკლული,თუმცა ეკლესიაშიც დავდივარ.ჩემი რაღაც-რაღაცეები და ჩემი ხატებიც მაქვს… მწამს ღვთის და არ მინდა ისე მოვკვდე,რომ ჩემი ქვეყანა გამთლიანებული არ ვნახო,

“დედაენას კი,რაკი დედა ჰქვია,მახსოვრობა აღარ სჭირდება,თუ კაცი ხარ და არა პირუტყვი – ენა დედაა შენი და მუდამ უნდა გახსოვდეს,უნდა უკდავყო იგი,როგორც შეგიძლია და რითაც შეგიძლია”.

1. “მშვენიერი ცხოვრება მე ოცნებებში განვიცადე…”

1. “რაც სიკეთე გამიკეთებია,ალალი იყოს ყველაზე,სიკეთის სიკეთით დაბრუნებას არასოდეს ველოდი.არც მიბრუნდებოდა.ადამიანს ყური რომ მოაჭრა,სარკეში რამდენჯერაც ჩაიხედავს,გაახსენდება; სიკეთეს რომ გაუკეთებ – ავიწყდება! ასეთია ჩვენი ბუნება”.

“გრიგოლ რობაქიძეს აქვს ნათქვამი – ქართველი ცხოვრობსო პრინციპით: გაიხარე – გამახარე.მართალია,აკაკი,ბევრად ადრე,მისებურად ენაკვიმატობდა და ხუმრობდა: ქართველების დევიზია – გატირებ და გიტირებო,მაგრამ მან კარგად იცოდა,რომ ქართველის ბუნების უმთავრესი თვისება სწორედ სიხარულია.

“სომხებს არ უყვართ თურქები,თურქებს არ უყვართ ბერძნები,ბერძნებს არ უყვართ ალბანელები,ალბანელებს თავის მხრივ არ უყვართ სერბები,სერბებს არ უყვართ ბოსნიელები,შვედებს არ უყვართ ფინელები,ფინელებს არ უყვართ ესტონელები,