Category Archives: ფრაზეოლოგია

ლევან გოთუა წერდა…

„ნუთუ არც მტკვრისა, არც რიონისა და არც ალაზნის ნაპირებზე ერთიან აზრის ყვავილნი აღარ ხარობენ? ჯეჯილი საერთოის აღარ იმკება? ნუთუ ზოგთ – გაერთიანება მხოლოდ გათავისიანებად გამოესმით?!”

მიგელ დე სერვანტეს საავედრა წერდა…

„ვის რა ესაქმება, მე რომ ჩემი საკუთრება, როგორც მომეპრიანება, ისე მოვიხმარო?”

ამონარიდები პლატონის „ადრეული დიალოგები”-დან…

„ვერა გრძნობ, რომ სამშობლო დედაზე, მამაზე და ყველა სხვა წინაპარზეც უფრო ძვირფასია, უფრო წმინდა, უფრო საყვარელი და, როგორც ღმერთის, ისე კაცის თვალშიც, უფრო მეტი თაყვანისცემის ღირსი;

ოთარ ჭილაძე წერდა…

„მე აღმოვაჩინე, რომ საერთოდ ადამიანია მონა; რომ მისი ბუნება ძირითადად მონურია – ან სხვას ემონება, ან საკუთარ თავს;

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„ზოგი რამ ჩვენი ბრალია: ყოველი ყორანი ორბად უნდა მივიღოთ!”

ფრაზეოლოგია „მტრების” შესახებ…

„ჩვენი მტრები ისეთივე ადამიანები არიან, როგორებიც ჩვენა ვართ. აი, რატომ არ შეიძლება მათი ნდობა”. – კარელ ჩაპეკი

ამონარიდები მხატვრული ფილმიდან – „ეს მიწა ჩემია!”

„საერთოდ, მიიჩნევენ, რომ, სადაც დიდია თავისუფლება, სრული უწესრიგობაც იქ იწყებაო”.

ოთარ ჭილაძის ნააზრევი…

„მე თუ მკითხავთ, თავად ადამიანობა მობეზრდა ადამიანს, არ გამოადგა, ვერ მოიხმარა როგორც თავად უნდოდა და სანაგვეზე მოისროლა ძველი ქუდივით”.

„დამაკვირდი”

„იმაზე ცუდი არაფერია, როდესაც მხედართმთავარი იტყვის – „აი, ამას არ ველოდიო”. – იფიკრატე

ტიციან ტაბიძე წერდა…

„ამ ქვეყანას ძვლებისგან აქვს გალავანი”.