„არიან ადამიანები, რომელნიც ღმერთსა და ეშმაკს თანასწორად უნთებენ სანთელს, ვინ იცის, რომელი როგორ გამომადგებაო”.

„როცა კაცის სიცოცხლე ბეწვზე ჰკიდია, ასე ვთქვათ, სულ უკანასკნელი ძალ-ღონის დაძაბვით რომ ეწევა კაცი თამაშს, ეგებ ერთი გამამხნევებელი სიტყვა მაინც გავიმეტოთ მისთვის?”

„მე” ძალიან ტკბილია და ადვილად არ თმობს თავის-თავს”.

„როცა გადაწყვეტ, ოჯახს მოვეკიდებიო, ცოლს ამორჩევას ნუ დაუწყებ. ქალი სარტყლის ბალთა არ არის. არ შეიძლება ქალებს უჭვრიტო, რომელი უმჯობესიაო, და ისე აირჩიო. ყველაზე უკეთესი ისაა, თავისით რომ ჩაგივარდება გულში”.

„ნუ აურევთ ერთმანეთში სულისა და სხეულის სიმახინჯეს! არის მახინჯთა შორისაც კეთილი ხალხი ისევე,როგორც მშვენიერ სხეულში იმალება ზოგჯერ საზიზღარი სული”.

„დამიჯერეთ: ერთად ნაზიდი ჭირი და ერთად ჩადენილი ავკაცობა თურმე უფრო მტკიცე დუღაბი ყოფილა მეგობრობისათვის, ვიდრე საერთო ლხინი, და ერთად ჩაყრილი მადლი”.

„ადვილია, ერთხელ რომ გაიაროთ ბეწვის ხიდზე, მაგრამ აუტანელია, გაუძლისია მარად ზედ სიარული, ქანაობა და შიშით ძრწოლა”.