“ზრდადამთავრებული ადამიანი სხვა ადამიანებთან თუ მოვლენებთან ურთიერთობას წინასწარშეთვისებული სტერეოტიპებით ახორციელებს.იგულისხმება საქციელის სტერეოტიპი.

“იშრომე ყოველთვის,გიყვარდეს ყოველთვის.გიყვარდეს ცოლი და შვილები საკუთარ თავზე მეტად,ნუ ელოდები ადამიანებისაგან მადლობებს და ნუ განრისხდები,თუ მადლობას არ გეუბნებიან.

“სიყმაწვილეშივე, როგორც კი მცირეოდენი გამოცდილება შევიძინე, დავრწმუნდი ცხოვრების ამაოებასა და ადამიანთა უგუნურებაში, რომლებიც გამუდმებით ეომებიან ერთმანეთს ფუჭი ფუფუნებისა და უსარგებლო სიმდიდრის გამო; 

“მშობლები შიშობენ,ვაითუ შვილების თანდაყოლილი სიყვარული ჩვენს მიმართ დროთა განმავლობაში განელდესო.მაგრამ რას შეუძლია გაანელოს თანდაყოლილი გრძნობა? ჩვეულება – ჩვენი მეორე ბუნება,

“სიჭაბუკეში ჭვრეტა სჭარბობს,სიბერეში – განსჯა; პირველი პოეზიის პერიოდია,მეორე – ფილოსოფიისა.პრაქტიკულადაც,ჩვენი მოქმედება სიჭაბუკეში განისაზღვრება იმით,რასაც ვხედავთ და რანაირი შთაბეჭდილებაც გვრჩება იმის შედეგად,სიბერეში კი – მარტოოდენ განსჯით.