ოქროს მალავდნენ მთელი ცხოვრება,

ზოგი ვინ იცის სად არ მალავდა:

„დრო – არაფერია მასზე ხანგრძლივი, რადგან ის მარადისობის საზომია, არაფერია მასზე ხანმოკლე, რადგან ის არ გვყოფნის ჩვენი განზრახვების შესრულებისთვის;

გერმანელი ფაშისტების მიერ სასტიკად ნაწამები და შემდგომ (1941 წლის 29 ნოემბერს) სიკვდილით დასჯილი დასავლეთის ფრონტზე მოქმედი შტაბის სადაზვერვო-დივერსიული ჯგუფის მამაცი საბჭოთა პარტიზანი გოგონას – ზოია კოსმოდემიანსკაის საფლავის შავ დაფაზე შემდეგი სახის ეპიტაფიაა ამოკვეთილი:

„ოდესღაც ქვეყნად იყო ორი სიმართლე, მუდმივად რომ ენაცვლებოდნენ ერთმანეთს: პირველი – ის, რომ ცხოვრება აუწერლად მშვენიერია, მეორე კიდევ ის, რომ ცხოვრებას მხოლოდ შეშლილებისათვის აქვს აზრი”. – (ჩანგის სიზმრები)