Tag Archives: სხვა
ჰანს კრისტიან ანდერსენი ამბობდა…
„რამდენი ადამიანია ქვეყანაზე, რომელიც სხვა არაფერია, თუ არა უგულო და უნამუსო, ცივი, ლიპი ჩრდილი. აბა ერთი ნახეთ, როგორი იღბალი აქვთ! მათმა მოქნილმა გრძელ-გრძელმა ხელებმა იციან, როგორ ჩაებღაუჭონ ოქროს, პატივს, ორდენებს, მათი გველის ენა ადვილად პოულობს გზას დიდებულ პირთა და მაღალი წრის მზეთუნახავთა გულებისაკენ…
თეოდორ შტორმი წერდა…
„ასეა ხოლმე, ჩემო ბატონო: სოკრატეს საწამლავი შესთავაზეს, ხოლო იესო ქრისტე ჯვარს აცვეს! მართალია, ჩვენს დროში ბევრი ვეღარ გაბედავს ამას,
ჯეკ ლონდონი წერდა…
„თურმე ასეთი ყოფილა სიცოცხლე, ამაო და წარმავალი მოვლენა. სიცოცხლე კაცს ტანჯავს დაუსრულებლად, სიკვდილი კი უტანჯველად მოდის. სიკვდილი და ძილი ხომ ერთი და იგივეა.
Genia.Ge-ს დღის ამბავი…
„ორი დღეა არაფერი მიჭამია!” – ასე ეწერა მკერდზე ჩამოკიდებულ მუყაოს მოზრდილ ქაღალდზე პატარა ტანსაცმელშემოფლეთილ ბიჭუნას აუარება ხალხით გარემოცულს ქუჩაში ორი დღის განმავლობაში…
ასე ახასიათებენ ჩინელებს…
“მომავალი არ არსებობს ჩინელისთვის,მით უფრო – მომავალი სიცოცხლის საზღვრებს მიღმა.საყურადღებოა,რომ ჩინელს,სკეპტიკურად რომ შესცქერის ადამიანის მომავალ ცხოვრებას,ამავე დროს არ აინტერესებს მთელი სამყაროს მომავალიც,
ჯორჯ გორდონ ბაირონი წერდა…
„გთხოვთ თავი დამანებოთ თქვენი შეგონებებით სულის უკვდავებაზე, მე ეგ არა მწამს. ჩვენ ამქვეყნიური უბედურებაც გვეყოფა.
ლევ ტოლსტოი – “აქვს თუ არა ადამიანს უფლება თვითმკვლელობისა?”
“ასეთი კითხვა – აქვს თუ არა, საერთოდ, ადამიანს უფლება თვითმკვლელობისა, არასწორი კითხვაა. ამ უფლებაზე ლაპარაკიც ზედმეტია. კითხვა შეიძლება მარტოოდენ იმისა, არის თუ არა თვითმკვლელობა გონივრული ან ზნეობრივი
გეორგ ბრანდესი – “ქებათა ქება ადამიანის გონიერებას!”
სახელოვანი დანიელი პუბლიცისტი,ლიტერატურათმცოდნე და ნატურალიზმის თეორიტიკოსი – გერგ მორის კოჰენ ბრანდესი (1842–1927 წლები) მეცნიერების შესახებ წერდა:
ჯონათან სვიფტი წერდა…
„რელიგიის გამასხარავება არამც და არამც არ შეიძლებაო,გვეუბნებიან და სწორადაც გვეუბნებიან.მიუხედავად ამისა,ბიწიერებათა მხილება აუცილებელია,რამეთუ ამ ქვეყნად ერთ-ერთი ყველაზე უფრო გაცვეთილი აფორიზმი გვასწავლის,რომ
ტომას მაკოლეი – „ინგლისური საზოგადოების მანკიერი მხარე”
ვიქტორიანული ეპოქის დიდი შოტლანდიელი ისტორიკოსი,პოეტი და პროზაიკოსი – ტომას მაკოლეი (1800-1859 წლები) ინგლიურ საზოგადოებაში დამკვიდრებული მანკიერი პრაქტიკის შესახებ წერდა: