Tag Archives: პოეზია
თამაზ ჭილაძე – “როცა გული აღარ გულობს”
როცა გული აღარ გულობს,ფეთქავს სადღაც თავისით,
როცა შუქი მზის ჰგონია,მაგრამ არის მთვარისი,
იოსებ ნონეშვილი – “არის ასეთი ქვეყანა”
ვაზის ძირში დარწეული აკვანი,
სალამურის საამური კვნესა,
გალაკტიონ ტაბიძე – “მზეო თიბათვისა”
მზეო თიბათვისა, მზეო თიბათვისა,
ლოცვად მუხლმოყრილი გრაალს შევედრები.
ნარგიზოვანი – “შენ საყვარელო რა წახველ”…
შენ საყვარელო რა წახველ,მე დავრჩი შესაბრალები.
შენთვის სათქმელსა ლოცვასა,მიწყივ არ დავეცალები,
დავით აჯიაშვილი – “მე რომ შემეძლოს ავისრულო ის,რაც მწადია”
მე,რომ შემეძლოს ავისრულო ის რაც მწადია,
მაშინ გავხდიდი ღამეს_მზიანს,დღეს კი მთვარიანს,
ოთარ ჭილაძე – “თიხის სამი ფირფიტა”
რაც უნდა მოხდეს დიდი ხნის მერე,
ბევრჯერ მომხდარა დიდი ხნის წინათ