“თექვსმეტი წლის ვიყავი,როდესაც გავითავისე რომ,საკუთარი შრომით უნდა დამეწყო ლუკმაპურის მოპოვება.ვიყავი დღიური მუშა,მოჯამაგირე,ოფიციანტი,რესტორანში ჭურჭლის მრეცხავი,კრივის მწვრთნელ-ასისტენტი (მათ შორის მაშინაც,როდესაც რომელიმე მოკრივე ცოცხალ სხეულზე მოიწადინებდა წვრთნას),

“ილია ჭავჭავაძის საჯარო ლაპარაკი რამდენჯერმე მოვისმინე.საოცარი ორატორი იყო.არ აღელდებოდა,კილოს არ აუწევდა.თავი რკინის ძეგლსავით ეჭირა.მოპირდაპირეს იშვიათად შეაწყვეტინებდა, და თუ რამდენიმე სიტყვას მიაწოდებდა,მისი რეპლიკა მუდამ მომაკვდინებელი იყო.

ქვები – ცოცხლობს.

“პატრიოტობის განვითარებისათვის,ეროვნულის გრძნობის განძლიერებისათვის მიუცილებლად საჭიროა,სხვათა შორის,ეროვნული აღზრდა.