„ჩვენ დავაბიჯებთ დედამიწაზე,მაგრამ გვებადება კი იმისი სურვილი,დავიხაროთ და გულდასმით დავათვალიეროთ ეს მიწა,დავათვალიეროთ ყველაფერი,რაც ჩვენს ფეხქვეშაა?

„ახლაც ისე ხდება,როგორც სხვა დროს მომხდარა ჩვენს ცხოვრებაში,ხდება ისევე,როგორც საერთოდ,კაცობრიობის ისტორიაში ხდება ხოლმე:

“ფულებიც ისე,როგორც არაყი,ადამიანს აფუჭებს,აუცნაურებს.ჩვენს ქალაქში ერთი ვაჭარი კვდებოდა.სიკვდილის წინ თურმე ბრძანა,რომ მათლაფით თაფლი მიეტანათ. და მთელი თავისი ფულები და მომგებიანი ქაღალდები თაფლთან ერთად შეჭამა,

„ფული მიზანი კი არაა,არამედ შესაძლებლობაა.თუ ფულს ისე მოეკიდები,როგორც მრავალი რამის მომნიჭებელ ძალას,მაშინ დააფასებ მას,მაგრამ ფულის მონა არ გახდები.ამიტომ მე მეზიზღება ძუნწი ხალხი,მაგრამ არანაკლებ მძულს მფლანგველობა და ფულის ფანტვა.

“დაპყრობილ ერს თუკი შერჩენილი აქვს ეროვნული ცნობიერება,ეროვნული თვითშეგნება,ერთიანობის შეგრძნება და მამულისადმი სიყვარულის,მსახურების გრძნობა,საბოლოოდ დაპყრობილად და დამორჩილებულად ვერ ჩაითვლება.ამა თუ იმ ერის სრული ანექსია ხდება მაშინ,როდესაც ეს ერი ჰკარგავს საკუთარი მამულის შეგრძნებას,როდესაც ნამდვილ სამშობლოდ მიიჩნევს არა საკუთარ ბედკრულ ქვეყანას,არამედ იმ იმპერიას,რომლის არტახებშიც მისი მიწა-წყალია მოქცეული.

“საზოგადოება,რომელიც თვითგადარჩენის ინსტიქტით ცხოვრობს,საზოგადოება,რომელიც მხოლოდ ფიზიკურ არსებობაზე ზრუნავს, – მოქმედებს მგლის კანონით,იმარჯვებს ფიზიკურად ძლიერი,ფეხს იკიდებს შური,გაუტანლობა და უნდობლობა,ბოროტება.