Tag Archives: ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის მოთხრობებიდან…
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის რომანიდან – „კაცი კაცითა”
„ამ ქვეყანაზე კაცი კაცითაა. უერთმანეთოდ რანი ვართ? აბა, კენტი იყავი, ვისთან რას გახდები?”
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის რომანიდან – „კაცი კაცითა”
„ცხოვრება დიდი და ამღვრეული მდინარეა, ადამიანი – ზედ ატივტივებული პატარა ნაფოტი”.
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის რომანიდან – „კაცი კაცითა”
„მამლები ყივიან. პირველი ყივილია და განთიადამდე ჯერ კიდევ დიდი დროა. ყივიან ახლო, ყივიან შორს. ყივიან გაბედულად, ყივიან გაუბედავად, ყივიან,
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის რომანიდან – „კაცი კაცითა”
„სიკვდილისა ყველას ეშინია, იმიტომა რომა, იცი „არაფერი” რაც არის, მაგრამ, როცა მოკვდები, იქ, ის „არაფერიც” არ იქნება”.
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის რომანიდან – „გზა კაცისა”
„თურმე, ჭირს შესძლებია კაცის გაკაჟება თუ შესძლებია!”
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის რომანიდან – „გზა კაცისა”
„ნიჭი ადამიანებისათვის იშვიათი და ბედნიერი გამონაკლისია…”
ამონარიდები თენგიზ გოგოლაძის მოთხრობიდან – „რითი ვჯობივარ მამაჩემს”
„ღმერთი კი უნდა იწამოს კაცმა, ნამდვილად უნდა იწამოს. საბოლოოდ დავრწმუნდი იმაში, რომ ყველაზე დიდი ღმერთი სიკეთეა, რომელიც კაცს მაგრად ჩასჭიდებს ხელს, ავ ზნეს მოაშორებს და ამ ქვეყანაზე პატიოსან ადამიანად ატარებს. ასეთ ღმერთს სანთლის დანთება კი არ უნდა, ასეთი ღმერთისთვის შენ თვითონ უნდა იწვოდე”.