„ბიძია, რასაც ვერ შეწვდები, რატომ ეპოტინები?!”

„სიცოცხლე, შვილო, მაშინაც შეულეველია, როცა ჩალის ფასადაც არა ღირს”.

„რისგანაა ეს ბედგამწყრალი ადამიანი ფუძეზე მიბმული და რა ზნე სჭირს, ნუთუ მართლა თიხისაგან,

„ვინც ცოცხლობს: ჭამაც უნდა, სმაც, ჩაცმაც, დახურვაც, სახლიკარიც, კაცს – ქალი და ქალს – კაცი”.

„ამდენმა ანგარებამ, გარეგნულმა „სიმართლემ” და ცხვრისტყავმოხვეულმა მგლებმა შვეს და მოამრავლეს ამდენი ცოდვილი”.