„ – შენ ვერ წარმოიდგენ, როგორ მიყვარს მერცხლების მოფრენა, მე მგონია, ამაზე უკეთესი რამ არ ხდება ბუნებაში.

„პატივნაცემი კაცის თვალში დანაშაული ნახევრდება”.

„კურდღლების ჯოგი რომ დააფრთხო, მგლად არავინ შეგრაცხავს”. – (ჯიხვი და მონადირე)

„კუჭის ამოსაყორს, მოგეხსნებათ, მთელი ქვეყანა დაეძებს”.

„ფრთები არ მაქვსო და გაფრენაზე რომ არ იოცნებო, მიწაზე სიარულსაც ვერ შეძლებ”. – (ჭერეხი და შიშველი მზეთუნახავი)

„ჭკვიანისათვის გუშინდელი დღევანდელის მასწავლებელია”.

„შეიძლება ვერ მღეროდეს ადამიანი, მაგრამ არ შეიძლება, არ იცინოდეს”.

„ჩემი სახლი – ჩემი ციხე-სიმაგრეაო”. ამიტომაა ადამიანი მთელი არსებით, ჯახირით, ჭაპანწყვეტით ამ სიმაგრეს აგებს და საუბედუროდ მოკვდავთა დიდი ნაწილი მხოლოდ ამ „ციხეს” აშენებს.

„ხალხს ცუდი დღეს რომ დაუმალო. ხვალ მაინც ეცოდინება, ავი გულში რომ ჩაიდო და იფიქრო, გუნებაში რა მიდევს, ვინ რა იცისო, ავ ფიქრს ავი საქმე მოჰყვება, და საქმე ავი კი არა, კარგი არ იმალება”.

„ტყუილი ნედლ, აყვავებულ ხეს გაახმობს, აშენებულს დაანგრევს… წმიდათაწმიდას წაბილწავს… კაცს კაცის ნდობას დაუკარგავს, მომავალს გაგვირყვნის…”