ძველ რომში იმ ნაკლებად ცნობილ და არადიდგვაროვან ადამიანებს (შესაძლოა პლებეებსაც),რომლებმაც თავიანთი ბრწყინვალე შესაძლებლობების გამოვლინების შედეგად უმაღლესი მაგისტრების (კურიის მაგისტრები) ჩინები მიიღეს და სახელმწიფო სამსახურში დაიწყეს მოღვაწეობა,დიდგავროვანი რომაელები ირონიულად – “Homo Novus”-ს ანუ – “ახალ ადამიანებს” უწოდებდნენ.

ცენტრალურ აზიაში მდებარე ტრანსკონტინენტური ქვეყანა – ყაზახეთის რესპუბლიკა,ყველაზე ბოლო რესპუბლიკა გახლდათ საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირში,რომელმაც ხელი მოაწერა “ბელოვეჟის შეთანხმებას” (საბჭოთა კავშირის დაშლის მთავარი იურიდიული დოკუმენტი,რომლის ორიგინალური ვერსიაც ცნობისათვის,მოგვიანებით დაკარგული იქნა).

საყურადღებოა ის გარემოება,რომ რუსეთის იმპერატორის – ალექსანდრე I-ის მიერ ჩვენი სამშობლოს შესახებ გამოცემული მანიფესტი,სიონის საკათედრო ტაძარში რუსულ ენაზე,ანუ იმ პერიოდისათვის ქართველთათვის სრულიად უცხო ენაზე იქნა წაკითხული,რამაც ჩვენი საზოგადოების დიდი გულისწყრომა გამოიწვია,რადგან აზრადაც კი არავის მოსვლია,რომ ქართველი ერისათვის ესოდენ უმნიშვნელოვანესი დატვირთვის მატარებელი დოკუმენტი ქართულ ენაზე ეთარგმნა.

“ნაპოლეონმა დაიახლოვა და საპასუხისმგებლო თანამდებობები ჩააბარა ადამიანებს,რომლებიც ხელს უშლიდნენ მისი გეგმების განხორციელებას და სასტიკად ეწინააღმდეგებოდნენ მის დაწინაურებას.ბონაპარტმა სწორედ ისინი აირჩია საყრდენად,ვისაც ყველაზე მეტად ეშინოდა მისი შურისძიებისა”. – პიერ ჰიაცინტ აზაისი