Category Archives: პოეზია
ლადო ასათიანი – „ოდა ვენახს”
ისმინეთ ქება ვენახის, ველებო ვენახოვანო,
რაფიელ, ტკბილო მგოსანო, ვაზის მიჯნურო მხცოვანო,
შოთა ნიშნიანიძე – „კლინიკური სიკვდილის შემდეგ”
- უკან დავბრუნდი სამოთხიდან ორი დღის მკვდარი…
ასე ხუმრობდა ერთი კაცი, სიტყვით ქველობდა:
ეკატერინე ჰორნ – „დღეს, გამთენიას…”
დღეს, გამთენიას, პირჯვარს იწერდა,
მერის აჩრდილთან გალაკტიონი,
იოსებ ნონეშვილი – „შენ სიყმაწვილის გაზაფხულზე დამტოვე მარტოდ”
შენ სიყმაწვილის გაზაფხულზე დამტოვე მარტოდ,
გულს მიღონებდა მწუხარების უმანკო ცრემლი.
იოსებ გრიშაშვილი – „მიხმარე ფარად”
როს გაგირისხდეს ბედის ვარსკვლავი,
ყოველმხრივ რისხვა თავს დაგატეხოს,
იოსებ გრიშაშვილი – „სანთლის ტირილი”
და მე ვწერდი: როს ბულბული ბულბულობდა ბაღში წყნარად,
ვით დატუქსა თეთრმა ვარდმა, აჯა ვით არ შეუწყნარა;