Category Archives: პოეზია

იოსებ ნონეშვილი – “გამმა”

და ვინ მძულდა – ის კვლავ მიყვარს,ვინც მიყვარდა იგი კი მძულს.

ეჰ,ვინ მომცემს თავშესაფარს,ვინ მაღირსებს ყოფნის კუნძულს?

***

აკაკი წერეთელი – “ქართველი ქალი”

მწუხარე და სევდიანი

სერზედ იდგა ერთი ქალი,

ნონა ჩუნთიშვილი – “გზააბნეული კაცობრიობა”

უკიდეგანო შექმნა სამყარო:

ხმელეთს შერია წყლები,

შოთა ნიშნიანიძე – “სიზმრად ვნახე თეთრი გედი”

- სიზმრად ვნახე თეთრი გედი… ნეტავ,დედა,რაო?

სანთლები და მგალობლები… ნეტავ,დედა,რაო?

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XVII”

მე შენს ღირსებებს ლექსით ვაქებ ნეტავი ვისთვის?

ვინ დამიჯერებს და რას ვიტყვი ნეტავი ახალს?

ჯანსუღ ჩარკვიანი – “ჰიმნი თავისუფლებას”

მაგრად დაჰკარი,მაგრად დაჰკარი,

დადგეს ყიჟინი,კორიანტელი,

თეა ორჯონიკიძე – “რა საოცარი სილამაზით მოვიდა ღამე”…

რა საოცარი სილამაზით მოვიდა ღამე,

თეთრი ტოტიდან აკაციის ყვავილი მათოვს…

ბაჩუკი ჩაბრაძე – “თუმც ამაოა სიკვდილზე ფიქრი”…

თუმც ამაოა სიკვდილზე ფიქრი,

თუმც დანადაფნის მადევს ხუნდები,

ჯანსუღ ჩარკვიანი – “ძველი მოტივი”

ვისა სიცოცხლეს წაათრევ,

ვისას კი შესაწირავთა,

უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXVIII”

ალბათ,დაღლილი ვეღარაფრით ვერ მოვისვენებ,

არ მეღირსება დამშვიდება,ალბათ,აროდეს,