„მოლიერი ფანქრით”. – ასეთი უცნაური და მრავლისმეტყველი თიკუნით მოიხსენიებდნენ XIX საუკუნის ერთ-ერთ უდიდეს ფრანგ კარიკატურისტსა და სკულპტორს – ონორე ვიქტორიენ დომიეს (1808-1879 წლები) მისი თანამედროვეები.

დადგენილია, რომ მარტო 1933-1938 წლებში ნაცისტურმა ხელისუფლებამ გერმანიიდან 2 000-მდე მეცნიერი გაასახლა, ეგრეთ წოდებული არაარიული წარმოშობისა თუ პოლიტიკური რწმენის გამო.

დასავლეთ ევროპაში განთავსებულ ბელგიის სამეფოში, ერთადერთი ინსტიტუტი, რომელიც ადმინისტრაციულ ხელისუფლებას არ ექვემდებარება – სასამართლოა.

დიდ ქართველ მამულიშვილსა და პედაგოგს – იაკობ გოგებაშვილს (1840-1912 წლები) უდიდესი ძალისხმევა დასჭირდა იმისათვის, რომ ქართულ სიტყვათა ამოუწურავ საგანძურში ეპოვნა სიტყვა, რომლითაც ქართველი პატარები „დედა-ენის” შესწავლას დაიწყებდნენ.

დიდი ინგლისელი მწერალი – დეივიდ ჰერბერტ ლორენსი (1885-1930 წლები), რომელსაც თავის დროზე, სულ რაღაც ცამეტიოდე წლის ასაკში დაუნიშნა სტიპენდია ნოტინჰემის უმაღლესმა სკოლამ, მისი ყოფილი მასწავლებლის მეუღლე, სამი შვილის დედა – ფრიდა ფონ რიხტჰოფერი 1912 წლის ერთ მშვენიერ დღეს გაიცნო.