Category Archives: ფრაზეოლოგია

სოფოკლეს ნააზრევი…

„მე დავიბადე, რომ მიყვარდეს და არა – მძულდეს”.

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„სინამდვილე – ჭკუის უდიდესი მასწავლებელია”.

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„ზოგჯერ ადამიანი ერთ დღეში ისწავლის იმას, რაც თვეებისა და წლების განმავლობაში ვერ ისწავლა”.

თედორე დოსტოევსკი წერდა…

„მასწავლეთ და ვისწავლი”.

კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…

„ვინც მეფეთა სამსახურისათვის თავს გადასდებს, მას საკუთარი სახლის უკან მზად უნდა ჰქონდეს დილეგიც”.

ნოდარ დუმბაძე წერდა…

„არ უნდა გიწევდეს წნევას სხვისი კარგი”.

ალექსანდრე დიუმა წერდა…

„გადაარჩინო ადამიანი, წამებას ააცდინო მამა და გაუფრთხილდე დედის ცრემლებს, ეს კეთილი საქმე კი არა, ადამიანის მოვალეობაა”.

მაქსიმ გორკი წერდა…

„ვნებები, ვნებები, ბატონო ჩემო, მართავენ ადამიანებს, დი-ახ!”

მარგარეტ ტეტჩერი ამბობდა…

„საზოგადოების ძირითადი უჯრედი – ოჯახია, ხოლო ოჯახის გული – დედა”.

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„არიან ჭკუისკოლოფი ქალები, რომლებიც იმ თვალიდან ვერ ხედავენ, რომელმაც ცუდი უნდა შეამჩნიოს”.