Category Archives: ფრაზეოლოგია

მაქსიმ გორკი წერდა…

„რაც ფხიზელს გონებაში აქვს, ის მთვრალს ენაზე აკერია”.

ალექსანდრე დიუმა წერდა…

„გოლგოთა მაცხოვრის ვნებამ ოქროზე ძვირფას მთად გადააქცია”.

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„სასაცილოა, როგორ ლაპარაკობენ ადამიანები მომავალზე, გეგონება, ხელში უჭირავთო, თითქოს შეეძლოთ თავის ნებაზე, მიმდინარე მომენტის შესაბამისად თუ სურთ, მოაახლოონ და თუ სურთ – შეაფერხონ ამ მომავლის დადგომა”.

მაქსიმ გორკი წერდა…

„გონიერები სად არიან? ყველგან არიან, მაგრამ მათი მოძებნაა ძნელი!”

ალექსეი ტოლსტოი წერდა…

„დიახ, ჩემო მეგობარო, დაბადებიდან თაფლი უნდა გეცხოს, რომ ფული გეწებებოდეს…”

იოსებ გრიშაშვილი წერდა…

„ერთში ვერ ვპოვე ყველა ღირსება”.

ვაჟა-ფშაველა წერდა…

„მე სიკვდილით დასჯის წინააღმდეგი ვარ”.

კონსტანტინე გამსახურდია წერდა…

„მეც სიტყვის სიყვარულმა, ჩემი პატარა ხალხის სიყვარულმა გადამრია!”

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„დარდი საქმეს არ შველისო, ამბობენ უდარდელნი. სანამდე ვართ, დრო ვატაროთო, თავში ხელის ცემა და ქოჩრის გლეჯა რას მოგვცემს, რას გვისაშველებსო.

„ცხოვრებისეული ფრაზეოლოგია”

„ყველამ იცის, რაა დღეს მისთვის აუცილებელი, იქნებ ისიც – რაც ხვალ და ზეგ. უფრო ჭკვიანებმა – რაც ერთი წლის შემდეგ და კიდევ უფრო წინდახედულებმა – რაც სიცოცხლის ბოლომდე”.