„ – აკაკუნებენ და უნდა გაუღო, მტერი რო იყოს, უნდა გაუღო, უნდა შემოუშვა, უნდა დაეხმარო, ალბათ რაღაც გასჭირვებია, და, რახან გასჭირვებია, მტერიც ჰო მტერიც აღარ არის, – ადამიანია”.

„თუ ფული გაბადია, ნამუსიც ბევრი გასხია, ჭკუაც დიდი გაქვს და ხალხის პატივისცემითაც ყელთამდე ხარ მოყირჭებული. თუ არა და, კაციშვილს არ უნდიხარ, მშრალი სალამიც კი ენანებათ შენთვის, სიყვარულით მოყვანილ ცოლსაც მოსძულდები და შენი სისხლით მონაგარ შვილებსაც”.

„განა რა არის ცხოვრებაში, ფიქრი რომ არ უნდა?!”

„ – ერთ რამეს გეტყვი და კარგად დაიმახსოვრე: სამი რამეა ამ ქვეყნად ყველაზე საშიში: ცეცხლი, წყალი და ქალი. ცეცხლი დაგწვავს, წყალი დაგახრჩობს, ქალს კი შეუძლია კიდეც დაგწვას, კიდეც დაგახრჩოს!”

„ – ეჰ, ნეტავ რაც ვიცი, ისიც არ ვიცოდე!”

„ცხოვრება დიდი მდინარეა, ჩანჩქერივით მიჰქრის და თან ადამიანებს მიგვაქანებს”.

„ – ჭიშკარს რომ ვაკეთებ, ალბათ, ფიქრობ: მოფოღროცებულ-მოღიავებულ სასაფლაოს ჭიშკარი რად უნდა, დააღირე თავი და შედი, საიდანაც მოგესურვოსო, არა?!

„ძნელი გასარჩევია სულდგმულებში ადამიანი ვინ არის და მხეცი ვინ. ჯერ კიდევ ვერ დავრწმუნებულვართ, რომ უსინდისო კაცს ცარიელი სიტყვით შერცხვენა და გაკიცხვა მხოლოდ ღიმილს მოჰგვრის და მეტს არაფერს…” – (კნაპე)

„კარგი, მოსაწონი, მშვენიერი, ყველას უნდა მხოლოდ მას, ერთადერთს ერგოს, ერთადერთს ეკუთვნოდეს”.