“მხატვრული პროზა – ეს არქიტექტურაა და არა დეკორატორის ხელოვნება… როცა რომანის ავტორი თავის ხელოვნურად გამოძერწილ გმირებს პირში საკუთარ ტვინის ნაჭყლეტ აზრებსა ჩრის, 

“კაცი,რომელსაც საუბარში ჩაითრევს სოკრატე,თითქოს მისი განუყრელი თვისტომი ხდება და, მიუხედავად იმისა,თუ თავდაპირევლად რას ეხება სჯა-ბაასი,მანამდის ვერ დააღწევს თავს,სანამ თანამოსაუბრის კითხვებით ჩიხში მომწყვდეული,ბოლოს და ბოლოს,იძულებული არ იქნება ანგარიში ჩააბაროს მას,

“…უნებლიედ დამებადა აზრი,რომ მასა და ქიმიურ თვისებებს შორის აუცილებლად უნდა არსებობდეს კავშირი.რადგან ნივთიერებების მასა,თუმცა მხოლოდ შეფარდებითი და არა აბსოლუტური,საბოლოოდ გამოისახება ატომთა წონით,საჭიროა ფუნქციური შესაბამისობა ვეძიეოთ ელემენტების ინდივიდუალურ თვისებებსა და მათ ატომურ წონებს შორის.