„ბევრია ისეთი, ვისაც ჰგონია, რომ სხვაზე მეტი იცის, ნამდვილად კი, სხვებზე ნაკლები იცის; ამიტომ ასეთი ხალხი თავისი ჭკუის იმედით არამცთუ სხვების რჩევას არ მიჰყვება, არამედ ცხოვრების სულ უბრალო კანონის წინააღმდეგაც მიდის. ასეთს ზნეობას ნიადაგ დიდი უბედურება მოჰყოლია და არავისა სმენია,

„ – სხვადასხვა სარწმუნოების უგუნურ და თავდაჯერებულ ფილოსოფოსებს არაერთხელ მოუციათ,როგორც მათ ეგონათ,მომაკვდინებელი შეკითხვები: თუ ჩვენი ღმერთი ყოვლისშემძლეა,მაშინ რატომ უშვებს იგი,რომ ადამიანები ბრიყვები და ყეყეჩები არიან?

„ჯერ არასოდეს მომხდარა, რომ დიდ გენიოსს, სარდალს, მბრძანებელს, რომელი ხალხის წარმომადგენელიც არ უნდა იყოს იგი, ადამიანებისათვის ბედნიერება მოეტანოს!

„ერთი გახსოვდეს… გახსოვდეს ყველგან და ყოველ ჟამს… სადაც არ უნდა იყო, როგორც უნდა იყო… უბრალო დღიური ლუკმის მუშად რო დარჩე, თუ შეიქნე მბრძანებელი მბრძანებელთა ზედა, – ნუ დაივიწყებ, რომ კაცი ხარ და შენს გარს მყოფნიც შენისთანა კაცები არიან!..

„დედე ქორქუთს უთქვამს:

რაც უნდა უფარეზო,სხვისი შვილი შენად არ იქცევა.გაიზრდება და გაგშორდება.წავა და შენზე იტყვის – თვალითაც არ მინახავსო;