უძველესი ეპოქის პირველი ძლიერი ირანული სახელმწიფოს – სპარსეთის მოქალაქეები თავიანთ შვილებს თავიდანვე ასწავლიდნენ ყოველივე იმას,რისი ცოდნაც აუცილებელი იყო თითოეული სპარსელისათვის: ბიჭებს ცხენზე ჯდომას,მშვილდის სროლასა და სიმართლის ლაპარაკს,რადგან ტყუილის თქმა ამ ირანულ ქვეყანაში ყველაზე სამარცხვინო ნაკლად მიიჩნეოდა ადამიანისათვის;