„ხშირად, როცა მომჩვენებია ხოლმე, რომ ერთობ უხეში და გულქვა გავხდი, მივეჩვიე საკუთარ და სხვის ტანჯვას, რომ მიმიფურთხებია ყველასთვის, ოღონდ თვითონ გადავრჩე-მეთქი, ჩემივ თავისადმი სიძულვილს ავუვსივარ!”

ჩემს სიცოცხლეში არ მინახავს

დილა მზიანი,

„ასი წელი არაფერი ბედენაა კაცისათვის. საუკუნეს უკან რომ მოიტოვებ და მოიხედავ, იმდენ კარგს დაინახავ ამქვეყნად, დაგენანება საწუთროს დათმობა. ასეა კაცი, ცუდს ივიწყებს, კარგს იმახსოვრებს და ამით იდიდებს სამზეოზე ყოფნის ჟამს, თორემ?..” – (უკანასკნელი მარულა)