„ცდა ბედის მონახევრეაო, რომ თქმულა, ალბათ, ერთ ცდაზე როდი თქმულა, ბევრ ცდაზე ითქმოდა, მრავალზე, გამარჯვებამდის, ბედის გამოჭედვამდის”.

„ – აკაკუნებენ და უნდა გაუღო, მტერი რო იყოს, უნდა გაუღო, უნდა შემოუშვა, უნდა დაეხმარო, ალბათ რაღაც გასჭირვებია, და, რახან გასჭირვებია, მტერიც ჰო მტერიც აღარ არის, – ადამიანია”.

„განა რა არის ცხოვრებაში, ფიქრი რომ არ უნდა?!”

„უმაღლესი სასჯელი სინდისის ქენჯნაა”.

„ – მიწის ქვეშაა ძნელი, გაუსაძლისი, თორემ ცის ქვეშ რა გაგიჭირდება; რაც უნდა გაგიჭირდეს, დამხმარე მაინც გაგიჩნდება, ცის ქვეშ ხელის გაწოდება შეიძლება, მიწის ქვეშ არა, ნწ, არა”.

“აქამდე მეგონა, რო ყველა კეთილი და ჭკვიანი იყო, ადამიანების განსხვავება არ შემეძლო, ყველა მიყვარდა, რადგან მეგონა, ყველას ყველა უყვარდა; ყველას ვუჯერებდი, რადგან მწამდა, ყველა კეთილი და გონიერი იყო. მეგონა, ბოროტებს, შურიანებს, ხარბებს, ძუნწებს, პატივმოყვარეებს, სხვადასხვა ყაიდის სულელებს მხოლოდ ოდესღაც ეცხოვრათ ქვეყნად და გადაშენებულიყვნენ;