ინკვიზიციის მიერ წარმოებული ერთ-ერთი დაკითვის მიმდინარეობისას დიდმა იტალიელმა ასტრონომმა,ასტროლოგმა და ფილოსოფოსმა – ჯორდანო ფილიპო ბრუნომ (1548-1600 წლები) ინკვიზიციის მსახურებს კითხვაზე,ქალებთან რატომ მეგობრობო,ასე უპასუხა:

ერთ გონიერ კაცს უთქვამს – „ქვეყნად ყველაფერი ხდება – შიმშილი კი ზოგჯერ ისეთ რასმე შეგათხზევინებს ადამიანს,რასაც ძვირად გაიგონებს,დაიჯერებს და წიგნშიც იშვიათად წაიკითხავს კაციო”.

მას შემდეგ,რაც დიდმა ესპანელმა მხატვარმა,ხელოვნების თეორიტიკოსმა და პოეტმა – ფრანჩესკო პაჩეკო დელ რიომ (1564-1644 წლები) მის მიერ დახატულ ერთ-ერთ სურათზე სასტიკად ნაწამები იესო ქრისტე აღბეჭდა,ხელოვანი მრავალი კრიტიკოსის სამიზნე შეიქმნა.

„ზღაპრების მეფედ” წოდებულმა დიდმა დანიელმა მეზღაპრემ და პოეტმა – ჰანს კრისტიან ანდერსენმა (1805-1875 წლები) სლაგელსეს ლათინურ სკოლაში სწავლის პერიოდში აღნიშნული სასწავლებლის რექტორს მის მიერ დაწერილი ლექსი,სახელწოდებით – „მომაკვდავი ყრმა” მიუტანა და

„კორტესს საოცრად ეხერხებოდა ინდიელების სისხლი და ოფლი ოქროდ ექცია.მხოლოდ ღმერთმა იცის,ეს სიმდიდრე რამდენი ინდიელის სიცოცხლედ ღირდაო”, – მრავალმნიშვნელოვნად შენიშნავდა კორტესის ერთ-ერთი ბიოგრაფი თავის ნაშრომში აცტეკების იმპერიის დამაქცევარი ესპანელი კონკისკადორის – ერნან კორტესის (1485-1547 წლები) შესახებ.