„ძალზე ძნელია ზუსტი სახელი მოუნახო ქალისა და კაცის ურთიერთსწრაფვას. სულიერი განწყობა და ფიზიკური ნდომა თავდაპირველად ისეა ერთმანეთში გადახლართული, რომ ვერ გაიგებ რა ამოძრავებს ადამიანს და რომელია პირველადი:

„იტყვიან, ადამიანი ყველაფერს ეგუებაო, მაგრამ არც ეს უნდა იყოს მთლად სწორი. უმძიმეს გაჭირვებაში მყოფი კაცის მდგომარეობა, ხშირად სავსებით აუტანლად ეჩვენებათ იმათ,

„რასაკვირველია, მამაკაცის ცხოვრებაში ქალი უდიდესი მოვლენაა, მაგრამ არც ის კაცი ვარგა, ვინც თავისი ცხოვრების მოწესრიგებას მხოლოდ ამ მხრივ ფიქრობს.

„მართლაც, რა ჯობია იმას, როცა კაცი დაიბადები, იშრომებ მშობელი მიწის წიაღში, დასტოვებ შთამომავლობას და ცხოვრებით მაძღარი მშვიდი მოკვდები შენს საწოლში, შენს ქოხში, უკანასკნელ წუთს ახლობლებით გარშემორტყმული?

„თვით ძველ ბერძნებს სიამაყის გრძნობას გვრიდა ის, რომ დიდი ტროა მათი ხელით დაიქცა; უძლეველმა რომაელებმა პირისაგან მიწისა აღგავეს მშვენიერი კართაგენი;

„არსებობენ ისეთი ადამიანები, რომლებიც საოცარი ალღოთი ხვდებიან ყოველგვარი სიოს ქროლვას და არავისთან არ წყვეტენ ისე კავშირს, რომ საიმედო თავდასაძვრენი არ დაიტოვონ.

„ირგვლივ მხოლოდ მასზე ლაპარაკობდნენ, როგორი იყო, როგორ ცხოვრობდა, როგორ დაიღუპა, რა თქვა ამა და ამ დროს, რა დიდსულოვნად მოიქცა ამა და ამ დროს,

„შესაძლებელია ლოდი ლამპარივით აინთოს მზეზე, მთები დადუმდნენ, ოკეანე სამუდამოდ გაირინდოს, მაგრამ ქალი არასოდეს მოიშლის მამაკაცისათვის მზაკვრული მზერის სროლას.