Tag Archives: ლექსები

ბესო ზანგური – „მე შენ აღარ გაპატიებ!”

მე ვარ შენი;

შენ -აგრიეს;

მურმან ლებანიძე – „ჰოიდა, ზამთარო, ზამთარო”

ჰოიდა, ზამთარო, ზამთარო,

ღებს და ჭიორას აფთარო,

იოსებ ნონეშვილი – „რას გიყურებ?”

რას გიყურებ?

სურთ ამ თვალებს უმეცართ,

როი სოხუმელი – „ვერაფრით გიშვებ…”

ზღვის სეზონს წვიმა ქვიშაში დაფლავს,

აგვისტოს თქეშიც – თავს მაკლავს ცის ქვეშ…

როი სოხუმელი – „ჩემს უშენობას”

ჩემს უშენობას

დრო წაიღებს – ურცხვთა ნაბერწი,

ერთი პატარა კაფია

ეს ჩვენი თავჯდომარეი

სუყველგან გამორჩეულა,

როი სოხუმელი – „ვინ რას გაგიგებს”

ვინ რას გაგიგებს,

როცა რჩები ყველასგან მარტო,

როი სოხუმელი – „წლები ვათამაშე, როგორც ქარი – ფოთლებს”

წლები ვათამაშე, როგორც ქარი – ფოთლებს,

ვეღარ შეგადარე სხვას…

არჩილ სულაკაური – „შემოდგომა”

ო, შემოდგომის

მამულო ჩემო,

შოთა ნიშნიანიძე – „ძაღლი”

არ დაგიდევდათ არარა ამინდს,

ხან მზე, ხან წვიმა,