ილია რეპინი სიკვდილის წინ წერდა…
“გთხოვთ ნუ იფიქრებთ,რომ სიკვდილის მოახლოებამ შემაკრთო ან გუნება წამიხდინა,პირიქით,თავს მხიარულად ვგრძნობ… პირველ ყოვლის,მხატვრობა არ მიმიტოვებია,
შარლ მორის დე ტალეირან-პერიგორი წერდა…
საყოველთაოდ ცნობილი ფრანგი პოლიტიკოსი და დიპლომატი – შარლ მორის დე ტალეირან-პერიგორი (1754-1838 წლები),რომლის სახელიც ასოცირდება მედროვეობასა და უპრინციპობასთან,გარდაცვალებამდე მცირეოდენი ხნით ადრე წერდა:
ნიკოლოზ გოგოლი – “ეპიზოდი”
უკრაინული წარმომავლობის მქონე დიდი რუსი მწერალი და თანამედროვე რუსული რეალიზმის “მამად” წოდებული – ნიკოლოზ გოგოლი (1809-1852 წლები),ერთობ ინფანტილური ხასიათით გამორჩეული ლიტერატორი იყო.
გიუსტავ ფლობერი – “ეპიზოდი”
დიდ ფრანგ მწერალსა და XIX საუკუნის დასავლეთის ერთ-ერთ უდიდეს რომანისტს – გიუსტავ ფლობერს (1821-1880 წლები),რომელიც უკვე ხანდაზმულ ასაკში იმყოფებოდა,ოპერაცია გაუკეთეს ლოყაზე რაღაც ჩირქოვანი მუწუკის ამოსაკვეთად.აღნიშნულმა ფაქტმა იგი იმდენად დათრგუნა,
დავით კლდიაშვილი – “ეპიზოდი”
ერთმა ნაცნობმა,გენიალურ ქართველ მწერალს – დავით კლდიაშვილს (1862-1931 წლები) ჰკითხა:
აკაკი წერეთელი – “ჩემი აღსარება”
“სულითა და გულით ქართველი ვარ,პატრიოტი.სამშობლოს კეთილწარმატება,მიტომ მენატრება,რომ ის პირნათლად,მჭიდროდ შეუკავშირდეს ფერადოვან მსოფლიოს.სიტყვა “პატრიოტი” დღეს ზოგიერთებისაგან საკიცხავ სიტყვად არის გადაქცეული.
ოტია იოსელიანის ნაწარმოებიდან – “მონადირე”
“შენ (მწერალი გულისხმობს ხარჯიხვებს) კი მხოლოდ ჩვენს ცაში ატყორცნილ მთებს შემორჩი.შენ,შენ ერთმა ისწავლე სიცივით თბობა,შიმშილით ძღომა და წყურვილით დაოკება წყურვილისა.
ლევ ტოლსტოის მოთხრობიდან – “ცხენის თავგადასავალი”
“იმ კაცთაგან ბევრი ვინმე,რომელიც,მაგალითად,მე თავის ცხენად მომიხსენიებდა,არც მიტარებია როდისმე,მაგრამ სხვებს კი დავატარებდი.ჭამითაც ისინი კი არ მაჭმევდნენ,სულ სხვა ხალხი მიურვებდა და მაჭმევდა.სიკეთეც მათ კი არ უქნიათ ჩემთვის,აი იმათ – თავიანთ ცხენად რომ მომიხსენიებდნენ,არამედ – ქუჩერებს,ბეითლებს,საერთოდ სულ გარეშე ხალხი მპატრონობდა.
მუხრან მაჭავარიანი – “საქართველო”
ვისაც უყვარს საკუთარი სამშობლო და მინდორ-ველი,
ვინც არ უნდა იყოს იგი – ფინელი თუ ინდოელი,